czwartek, 10 września 2009

jeszcze o zarobkowaniu


Zanim przylecialam do Indonezji, wpadl mi w rece arykul o Jakarcie. Autor (niestety nie pamietam nazwiska) opisal w nim m. in. osoby, ktore w celach zarobkowych kieruja ruchem drogowym. I nie sa to policjanci! Kiedy o tym czytalam, wydawalo mi sie nieprawdopodobne. Ale zobaczylam na wlasne oczy i faktycznie... Zjawisko wystepuje i jest niesamowicie popularne. Ludzi trudniacych sie tym zajeciem mozna spotkac na kazdym wiekszym skrzyzowaniu i przy wyjazdach na glowne, zatloczne drogi. Samozwanczy porzadkowy ma obowiazkowo gwizdek, czesto jest tez ubrany w jaskrawa koszulke. Gdy zachodzi potrzeba (co dzieje sie czesto), gwizdzac wychodzi na ruchliwa jezdnie i wlasnym cialem zatrzymuje sznur samochodow. W ten sposob umozliwia wlaczenie sie do ruchu kierowcom, wyjezdzajacym z drogi podporzadkowanej lub z parkingu. W zamian otrzymuje kilka tysięcy rupii. Biorac pod uwage to, jaki ruch panuje w Bogor i innych indonezyjskich miastach oraz fakt, ze tutaj nikt nie stosuje się do przepisow ruchu drogowego, zapotrzebowanie na taka profesje jest olbrzymie. Jedno co dziwi, to skutecznosc gwizdka. Ulice Bogor, jak i kazdego innego wiekszego miasta w Indonezji sa zapelnione do granic mozliwosci. Panuje na nich ogromny chaos i jeszcze wiekszy halas. Kazdy uzytkownik sygnalizuje swoja obecnosc na drodze trabieniem, gwizdaniem, okrzykami. Mogloby się zdawac, za w tym potwornym halasie, jeden człowiek z gwizdkiem niewiele moze zdzialac. A jest wrecz przeciwnie, ludzie ci sa niesamowicie skuteczni, a ich obecnosc na drogach doceniana i pozadana!

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz